Portfolio
I have been creating prints since 2002. Check out the portfolio. Scroll down and hit an image in order to see more.
Nothing. Less is more.
Looking for essence. How many lines are needed to express a feeling, a longing or an intention? An interesting question. Net zoals een dichter op zoek gaat naar de essentie kan je ook hetzelfde doen met beelden. Hoeveel lijnen zijn er nodig om een krachtig beeld neer te zetten? Het is een gegeven dat me meer en meer interesseert, zeker de laatste jaren. Op zoek gaan naar het minimum. De essentie. Less is more. Een beeld dat rust uitstraalt, een beeld dat stil doet staan. Een beeld dat vertraagt, een prent die tot de verbeelding spreekt. Hetzelfde met woorden. Hoeveel woorden zijn er nodig om te zeggen dat je iemand graag ziet. Welke woorden zijn dat dan, en hoe schik je ze bij mekaar. Het is een zoeken, een verhaal van schrappen, weglaten, verminderen. Simpel en volmaakt.
Meer foto'sKunst in wetenschap.
Starting my career as a scientist I fell in love with microscopical images of cells, viruses and DNA. This is my earliest work. Most of it has been sold. I still love it a lot. Het begon allemaal in het labo. Wat ik onder de microscoop te zien kreeg, was niet zelden een streling voor het oog. De details fascineerden me. Ik was toen al opnieuw gestart met een opleiding in de Academie voor Beeldende Kunst, maar het was pas na mijn doctoraat dat ik er echt veel tijd aan kon wijden. Tot 10u per week vervolmaakte ik me in de grafiek, gaande van toxisch tot non-toxisch. Heel vaak trok ik me terug in Atelier Blauwhof waar ik etsen maakte voor wetenschappers. Straffe gelegenheidsgeschenken voor zwaargewichten als Marc Van Ranst, Marc De Ley, Yves Engelborghs, Lut Arckens, Veerle Baekelandt, Zeger Debyser, Dirk Daelemans, Annemie Vandamme.
Meer foto'sExperiment. Gewoon doen.
I love to experiment with shapes and structures. Organic shapes such as cells, bacteria and viruses have always intrigued me. It is one of the reasons I decided to study virology. Long long ago. Experiment impliceert vrijheid. Het verhaal mag gewoon zijn gang gaan. Zo wordt het verteld. Grafische structuren, organische vormen. Strakke geometrie en zachte morfologie. Hier komt het samen, gaat het hand in hand en vertelt het een narratief over wetenschappelijke feiten in een verhalende context. Cijfers, lijnen, grafieken. Bewerkingen, patronen, repetities. Mogelijks een verhaal. Mogelijks niet. Contrasten. Zwart en wit. Alles door mekaar. Haast altijd de microwereld als uitgangspunt. Heel vaak ook virussen (van voor de pandemie al). Maar dan in een nieuwe context. Een vernieuwend perspectief. Experiment betekent ook herhaling. Repetitie. Steeds hetzelfde doen maar net iets anders. Sleutelen aan 1 variabele per keer. En zo onderzoeken hoe iets werkt, hoe iets beter kan. Aanvaarden ook dat perfectie niet hoeft. Een streven mag zijn. Maar niet altijd. Soms is goed gewoon goed genoeg.
Meer foto'sLand. Wonder. Wander.
Fascinated by arctic landscapes. Endless. Challenging. It makes me feel alive. Bergen. De weg naar de top. De weg door de sneeuw. Afzien. Avontuur. Het topgevoel. Het hoort bij mij. Ik reis graag naar de bergen en naar het hoge noorden. Daar ben ik weg van de wereld en laad ik op. Graag alleen of met twee. Soms ook eens met het gezin. De schoonste herinneringen.
Meer foto'sLeven. Het begin. Ontluiken.
Inspired by giving birth to my 3 wonderful children I made quite a lot of prints related to pregancy, giving birth and raising my kids. Mama van 3 kinderen. Het leven doorgeven. Mijn lichaam krijgt nieuwe betekenis want het is een thuis voor een nieuw lichaam, een mens, een kind, mijn kind, ons kind. Het gegeven van zwangerschap, geboorte, moeder worden, moeder zijn. Het inspireerde me. Nog altijd fascineert het me, de start van het nieuwe leven. Eveneens boeiend, de eerste lijnen van een kind. Zijn handschrift en signatuur.
Meer foto'sPoëzie. Komen tot essentie.
I love the combination of words and images. Lay-out, font and spacing are crucial. I guess these were my very first attempts in scribing. Ik schrijf teksten en poëzie. Op die manier orden ik de dingen om me heen. Schrijven als remedie. Schrijven als vorm. Schrijven als ontspanning. Omdat het vanzelf gaat. Automatisch. Schrijven kan vanalles zijn. Dagboekschrijven voor mezelf. Brieven voor vrienden. Als woorden komen schrijf ik ze neer. In poëzie ga ik op zoek naar de essentie van de dingen. Hoe minder woorden hoe beter. Haast altijd hangt er ook een beeld in mijn hoofd. Dat beeld zet ik soms over op een plaat om af te drukken. Met de drukpers.
Meer foto'sOpen. Explorerend.
I guess it must be my scientific training that always invites me to try to understand what is happening. Many scientists have taught me how to open my mind for things we do not understand. Critically, but openly. Openly, but critically. Paradigma's zijn de brillen waarme we naar de werkelijkheid kijken. Zij bepalen wat we wel en niet zien. Capra (1996) spreekt van 'a constellation of concepts, values, perceptions and practices shared by a community, which forms a particular vision of reality that is the basis of the way a community organizes itself'. Of om het met woorden van Van Havere anders te zeggen: 'We leven in een tijd waarin ieder van ons uitgedaagd wordt om individueel én samen ons collectief bewustzijn te verruimen, en daarmee gepaard gaand, onze kijk op de werkelijkheid te verbreden. De geschiedenis heeft ons geleerd dat dit veelal gepaard gaat met veel tumult, onrust en weerstand, omdat verandering inhoudt dat je oude overtuigingen niet meer lijken te werken. In dat geval spreken we over een paradigmaverschuiving'.
Meer foto'sFingerprints and neurons.
Some people feel like home. This work honors friendship and love. In all its shapes and colors. Bijzondere mensen kleuren je leven op een bijzondere manier. Een klik komt vaak onverwacht en voelt dan als een geschenk. In deze reeks zie je vingerafdrukken, spiralen en cirkels en ook het yin-yang symbool komt vaak terug. Connecteren, verbinden, vaak zijn de draadjes ragfijn, en toch, zo hangen we aan elkaar.
Meer foto's
